تحلیل روابط پاره ای از متغیرهای مرتبط با ارزشیابی تدریس توسط دانشجویان: کاربردی از مدل معادلات ساختاری

هدف اصلی این پژوهش تحلیل روابط پاره ای از متغیرهای مرتبط با ارزشیابی تدریس توسط دانشجویان بود. داده ها از طریق پرسشنامه ترکیبی از 210 دانشجوی دوره کارشناسی پنج دانشکده دانشگاه تهران جمع آوری شد. روش مدل معادلات ساختاری برای بررسی مدل اندازه گیری (روابط عاملها و نشانگرها) و مدل ساختاری (روابط چندگانه عاملها) و آزمون 9 فرضیه پژوهش به کار رفت. اعتبار (همگونی درونی، اعتبار گویه و اعتبار مرکب) و روایی(همگرا و واگرا) ابزار با استفاده از شاخصهای مطلوب مختلف ارزیابی شد. نتایج پژوهش رابطه صمیمی مدرس و دانشجو، رابطه مثبت و مستقیم با ارزیابی دانشجو از تدریس، رضایت از نمره و علاقه دانشجو به درس را تأیید کرد. تلاش و درگیری مدرس بر علاقه دانشجویان به درس و ارزشگذاری آنها به تدریس مدرس تأثیر مثبت داشت. از سوی دیگر، سختی درس رابطه ای منفی با رضایت از نمره دانشجویان از درس و ارزشگذاری دانشجویان به تدریس مدرس داشت. همچنین، علاقه دانشجویان به محتوای درسی تأثیر مثبتی بر ارزشگذاری تدریس توسط آنها داشت.